koyu kahve

Hani tam dudakla yanağın birleştiği çizgi vardır, gülünce belirginleşir. Ne dudak ne yanak, hem dudak hem yanak...
Ordayım sanki ne gidiyorum ne kalıyorum, hem gidiyorum hem bekliyorum.
Bu çok tatlı bir tasvir oldu aslında, benim ki daha daha çok ne yardan ne serden hesabı, ne bu deveyi güdüyorum ne bu diyardan gidiyorum.
Görüşmem gereken insanlar var gitmem gereken randevular, mazeret bildirip yazışıyorum onlarla sadece. Hareket alanım daraldı, giderek köşeye sıkışıyorum. Yıllar önce yazmıştım mucizelere inanmak istiyorum diye, tarih=tekererrür işte, daha önce bir kez olmuş hem de bir mucize değil birden fazlası gelip beni bulmuş. Bu odada bu sandalyede yeniden mucizelere inanmak istiyorum. Ya da şöyle bu kez bir mucize yaratmak istiyorum, hayatımı kökten değiştirecek o mucizeye, mucizeler dizisine imzamı atmak istiyorum.

“Aslında her yere gitmiş olabilir, bunun için karar vermesi yeterli” böyle dedi dizideki hayal kahramanı, bir diğer hayal mahsulü kişi hakkında. Ancak filmlerde, kitaplarda, masallarda var değil mi böyle insanlar. Ben böyle olabilecek miyim büyüyünce. Sahi ben ne zaman büyüyeceğim yahu?
"Büyüdükçe büyü bozuluyor" diyen metüst’tü değil mi? Al benden de o kadar işte.

Çok zata mahsus oldu bugünlerde buralar, siz bakıyorsunuz haberlere falan değil mi, ben pek bakmıyor gibiyimde. Seçimlere kaç gün kaldı sahi, mazot 1 lira olacak, ÖSS kalkacakmış, yerseniz! Sahi karpuz var yer misiniz, ben çok severim. Yazı katlanılır kılan tek şey belki benim için. Buyrun buyrun buz gibi.