hiç mavi

Sinirlerim bozuk. Depresif, karamsar, kötümser, ağlak, zırlak vb değil: sinirlerim bozuk. Hayır hayır sinirli de değilim, sinirlerim bozuk. Ayarı bozuk gibi. Yanlış bi’şeyler var. Fazla gergin ve fazla gevşek noktalar var kafamın içinde, tenimde ve bedenimde.


Hiç bu kadar HİÇ hissetmemiştim. Hissetmiştim belki ama bu kadar HİÇ olmamıştım bugüne kadar. (farkettin mi küfür gibi)
Hiçbir sıfatım yok. Hiçbir şey üretmiyorum. Katma değer yaratmıyorum. Ne katma değeri değer yaratmıyorum. Varlığım hiçbir şeye hizmet etmiyor. Şu an hiç var olmasam yeryüzünde hiç bi’şi daha farklı olmazdı. Ama tam şu an. Yani bugüne kadar olan varlığım dolayısıyla bi’sürü şeyi etkiledim şüphesiz ama bugünkü varlığım hiçbir şeyi, hiç kimseyi etkilemiyor.

Bugün neyim ben. Birilerinin kızıyım. Başka?
Birilerinin çalışanıyım. Başka?
Arkadaş? Hayır bugünlerde kimsenin arkadaşı değilim, kimse hafta sonu planlarını yapmadan önce beni aramıyor…

Çok değil (çok olmuş aslında ya neyse) bir kaç zaman önce ne çok şeydim.
Birilerinin kızıydım yine. Bunu geç. Ömrümün sonuna kadar aynı.
Birilerinin arkadaşıydım. En kötü zamanlarında arkalarında, en mutlu zamanlarında yanında olurdum.
Birilerinin öğrencisiydim. Öğrenirdim.
Birinin sevgilisiydim. Severdim ve sevildim.
Birilerinin başkanıydım. Baştaydım, yön verir, plan yapar, uygulardım.
Birilerinin öğretmeniydim. Öğrendiklerimi paylaşırdım. Çoğaltırdım.
Birilerinin müdavimiydim. Her Cuma giderdim, yerim vardı, hazırdı.
Birilerinin özlemiydim. Özlenir, beklenirdim.
Birilerinin kiracısıydım.
Birilerinin rakibiydim.
Birilerinin yardımcısıydım.


Hayır bak. Karamsar kötümser değilim diyorum. Sinirlerim bozuk ve düşündükçe sinirleniyorum yavaş yavaş. Nasıl bu hale getirdim kendimi? Nasıl böyle amaçsız kaldım ben?
Neydi sahi benim amacım ne olacaktım büyüyünce?

Bi’zamanlar "güçlü" olacağım derdim hatırlıyor musun? M. çıktı karşıma, hem gücü hem acizliği yaşattı bana.
Sonra "başarılı" olacağım demiştim. “Ben büyüyünce başarılı olacağım.” Başarılarla uğurladılar beni büyütenlerim. Çifter çifter derecelerle. Ona da eriştim sandım. Vazgeçtim herhalde.
“Mutlu olacağım” diye bi’şey takıldı dilime. O günden beri amaçsızım sanırım. Mutluluk bir amaç değil çünkü. Olamaz yani. Ya şimdi ya hiç. Adım adım varamıyorsun mutluluğa.

Nasıl dolduracağım içimdeki boşlukları? Bir adam gelip dolduramaz artık onları çok geç. Geç kaldın sevgilim üzgünüm. Artık gelsen bile tanıyamayacaksın beni. Ben, ben değilim çünkü. Ne olmak istediğim, ne de olduğum kişiyim şu anda. HİÇim. Amaçsızım. Öğrenmiyorum, gelişmiyorum, büyümüyorum.


20lik dişim sızlıyor saatlerdir. 20li yaşlarımdayım demek hala. Demek hala umut var…