siyah-beyaz

Hayatımdan tüm aslan burcu erkeklerini çıkarmaya karar verdim. Hatta burçla kaleyle ilgisi yok, hayatımda ki tüm korkak, kibirli, duygusuz ve ilgisiz erkekleri çıkarıyorum bundan böyle. Tek tek, geri dönmemek üzere sileceğim hepsini. Kendini tanımayan hiç kimseyle uğraşmayacağım kesinlikle. Ne yapacağını bilmeyen ürkek kadınlar kalabilir, onların bir zararı yok uzun vadede ama bu nitelikte adamlar içimi çürütüyor benim, neşemi, umudumu çalıyor.

GÜÇLÜ adamlar istiyorum hayatımda artık.

Güç dediğimde ilk akla gelen “para” olmayan adamlar. 2 dakika önce tamamen bana katıldığını, aynı fikri paylaştığımızı söylerken, 2 dakika sonra üstü olan bir insanla aynı konuyu tartışırken ve konunun kişiler arası hiyerarşiyi ilgilendiren hiçbir tarafı yokken, birden düşünceleri yumuşayıp, “tabi siz de haklısınız, kesinlikle katılıyorum” demeyecek kadar güçlü bir adam mesela. Ya da beni zıvanadan çıkmış bir minibüs şoförüyle 1lira 25 kuruş için muhatap olmak zorunda bırakmayacak bir adam. Paranın değil tavrın önemli olduğunu anlayıp konuyu kapatabilecek bir adam. Ya da sevgilisi ah dediğinde çevresinde 88 tur atarken, ben 2 adım ötesinde için için ağlarken omzunu benden esirgemeyecek kadar kendinden emin bir adam. Belki valizleri taşımama hiçbir zaman izin vermeyecek ama yorgunluktan ölmüşken, “şu elimdekileri alsana yaa, ağır geldi” diyebilecek bir adam. Otomobile binerken kapıya tutarak güçte gösterilemez nezakette, tam hızını almış giderken, uzakta karşıya bir türlü geçemeyen bir yaşlı teyzeyi fark edip yol verecek ama bunu bana, birilerine yaranmak için yapmayacak kadar güçlü olmalı hayatımda ki adam(lar).

Baştan sona hatalı olan bir astını, herkesin içinde yerden yere vurmayacak kadar kontrollü olmalı gücü, maskelere ihtiyacı olmamalı. Ya baştan sona dürüst olmalı ya da söylediği yalanı ölene dek gizleyebilecek kadar zeki. Önce yalan söyleyip sonra itiraf edenleri de, ettikleri 3 kuruşluk yalanı saklamayı beceremeyip yakalananları da istemiyorum hayatımda. Yalan da olsa gerçekte söyledikleri, tüm varlığıyla ağzından çıkanları savunabilecek kadar güçlü olmalı bir adam.

Ait olmayı da sahip olmayı da, çulsuz olmayı da kral olmayı da bilmeli. Sahip olduklarına ait olmayacak kadar güçlü olmalı iradesi, kralken kibirlenmeyecek çulsuzken isyan etmeyecek kadar güçlü olmalı inancı.

Beni hayatında istemiyorsa karşıma geçip açık açık anlatmalı ne derdi varsa, hayır diyebilecek kadar güçlü olmalı. Ve beni hayatının bir parçası yapmak istediğinde tam olarak hangi parça olacağımı söyleyebilecek kadar hakim olmalı büyük resme...

Anlatamam bunu size belki ama ideal erkek tarifi değil bu benim için. Kardeşimden, kuzenimden ve aslına arkadaşım deyip aynı sofraya oturduğum adamlardan bahsediyorum. Değer verip zaman ayırdığım, derdini dinlediğim, derdimi anlattığım adamlardan... Yoksa aşk gelip kapımı çaldığında şu tükürdüklerimin hepsini tek tek yala(yabili)rım hiç beni bozmaz. Ama sonra, “ben böyle bir adamın hayatıma girmesine nasıl izin verdim, neden engel olmadın bana?” diye ağlarsam, bana katlanabilecek kadar GÜÇLÜ birilerini istiyorum yanımda...

dibine not: kişiye özel bir karar değil bu. kimse yok yere üstüne alınmasın, üstüne alınması gerekenlerle çoktan ilgili konuşmalar yapıldı-yapılıyor...