kaçak mavi
mı demeliyim?
Yazana teşekkür etmeli en iyisi verdiği ilham için... Teşekkür ederim!
Yazana teşekkür etmeli en iyisi verdiği ilham için... Teşekkür ederim!
Evet herkes yalnız ve herkes hüzünlü bu şehirde. Herkes terk etmek istiyor ama gerçekten vazgeçebilenler, terk edebilenler asıl kahraman benim gözümde.
Bu şehri terk etmek demek, o gülen maskeyi ve zırhları çıkarıp çırılçıplak kalabilmek demek sanki. Alıştığımız hüzünleri, ezberlediğimiz mutlulukları, yalanları sahtelikleri tek kalemde çıkarıp atabilmek demek sanki.
Ve öyle inanılmaz bir şehir ki bu şehir, her seferinde ikna ediyor insanı kalmaya. Her seferinde "burada da açabilirsin ruhunu" diyor, "burada da çıkarabilirsin maskelerini zırhlarını" Yüzyılladır çözülemeyen, çözülmesi mümkün olmayan paradokslar gibi; her seferinde yine aynı savunmasız anında yaralıyor insanı. Yaranın acısıyla yine yola koyuluyorsun, yine ikna ediyor kalmaya, sonra yine yaralıyor...
Her şeye inat kocaman bir gülümse yerleştiriyorsun suratına, "bu içten bir gülümseme" diyorsun, "maske değil", pişmanlıklarını koyup cebine, göz kırpıyorsun aynada ki umutlarına ve yine şehirde akan hayata bırakıyorsun kendini. Varsın ruhumu sattığım “mutluluk” olsun bu kez!
Ve öyle inanılmaz bir şehir ki bu şehir, her seferinde ikna ediyor insanı kalmaya. Her seferinde "burada da açabilirsin ruhunu" diyor, "burada da çıkarabilirsin maskelerini zırhlarını" Yüzyılladır çözülemeyen, çözülmesi mümkün olmayan paradokslar gibi; her seferinde yine aynı savunmasız anında yaralıyor insanı. Yaranın acısıyla yine yola koyuluyorsun, yine ikna ediyor kalmaya, sonra yine yaralıyor...
Her şeye inat kocaman bir gülümse yerleştiriyorsun suratına, "bu içten bir gülümseme" diyorsun, "maske değil", pişmanlıklarını koyup cebine, göz kırpıyorsun aynada ki umutlarına ve yine şehirde akan hayata bırakıyorsun kendini. Varsın ruhumu sattığım “mutluluk” olsun bu kez!
2 akıllı çıkaramadı:
Ben teşekkür ederim öncelikle bu yazın için sana.
Gerçekten sahtelikleri, yalanları terkedebilen kahramandır benim gözümde de.
Fakat bazan öyle bir an gelir ki büyüttüğün gerçekliği, sevgiyi kalbini kanata kanata terketmen gerekir, işte bunu yapmak mümkün değil ve o zaman kahramanlığı bi kenara bırakıp o yalanlara sarılıyor insan...
Sen sen ol hiçbişeye satma ruhunu :D
Ve fakat herşeye rağmen sabrederek, kocaman içten bir gülümsemeyi eksik etme ne yüreğinden ne yüzünden :))
sevgiler...
@ümit: şimde ben bi'daha teşekkür edeceğim yorum için, körler sağırlar birbirini ağırlar olacağız galiba =)
asıl diyeceğim o ki, ben bu kez gerçekten mutluluk için feda etmeye hazırım pek çok şeyi...
tebessümle efenim =)
Yorum Gönder