dengesiz mavi

İzmir’e de, konsere de gidemedim. Onun yerine hastaneye gittim. 5 saat müşahede altında kaldım. İnsan vücudunda ölçülebilecek ne çok değer varmış meğersem. Her şeyi böyle 2 tahlille çat çat ölçebilsek keşke.
“Kırmızı alarm seviyesi kırmızı alarm seviyesi! Aşk sınırın altına düştü, acilen takviye yapmamız lazım”
Aşkın birimi olsa ne olurdu acaba? Ya da ilginin?

Çünkü insan böyle “hasta” zamanlarında en çok “ilgi” istiyor. Kendini iyi hissetse de etrafında şımarabileceği birileri olsun istiyor. Herhalde içten içe “sağlığına” sevinilsin istiyor. Varlığının birilerini iyi hissettirdiğini, yokluğunun eksiklik yaratacağını bilmek istiyor. Bunları anlamak için küt diye düşüp kalmak gerekiyor herhalde.
Bir dolu koşturmacaya, paniğe gözleri kararmış da olsa şahit olmak gerekiyor.
Küçük bir ansiklopedi boyutundaki kâğıt yığınlarına bakan adamın ağzından çıkacakları inandığı-inanmadığı tüm dinlerde dualar ederek beklemek gerekiyor.

Sonucunda, İzmir’e gidemezsem de konsere gidemezsem de üzüleceğim (amma devrik cümleymiş bu da) derken, ikisinde de olamadığı halde seviniyor; geceyi hastanede değil evinde geçirdiği/geçirebildiği için.

“Stres” acayip bir kavram. Mide, ruh sağlığı, beyin fonksiyonları gibi nokta atışlı dezenformasyonlara sebep olabildiği gibi insan vücuduna dört bir koldan saldırıp dengeyi bir anda alt üst edebiliyor. Yani “bu baş dönmeleri sıklıkla oluyorsa yarına kadar kalın nöroloji uzmanımız birkaç tetkik daha yaparak size detaylı bir ilgi aktarsın”dan paçanızı kurtarabildiyseniz her şeyin müsebbibi “stres”. Neymiş çağımızın hastalığı! Başlı başına bir hastalık adı stres yani artık vay anasını…

Hayır 'ev geçindirmiyonuz, çocuk okutmuyonuz, kira ödemiyonuz, neyin stresi bu kardeşim?' demezler mi adama, derler. Verecek bir cevabımız var mı, yok!

Sonuç; sağlık her şeyden önemli. Konsere de gidilir, izmir’e de mühim olan tahtalıköye gitmemek.
Sonuç; takma kafana tokadan başka, ciddiye alınması gereken önemli bir özdeyiş. Toka takacak saçım da kalmadığına göre kafama takacak hiçbir şey olmaması gerekiyor, ayağını denk al.
Sonuç; sen bi’kaç saat takıldın çıktın düşün bir de hastanede yatanların halini, bundan sonra hastanedeymiş denilen hiç kimsenin çıkması beklenmeyecek hemen çiçek-kolonya ziyaretine gidilecek.
Sonuç; insan nezleyken bile ilgi istiyor evet. Ama böyle zamanlar tam zaaf zamanları, ilgi görünce ayarını kaçırmamak, ilgi görmek için dozu arttırmamak gerek.
Sonuç; ulan bi’tarafında bi’yamukluk var işte bırak şu kontrol delisi hallerini artık, kim ilgilendiyse ilgilendi, tadını çıkar be kızım!
Gizli sonuç, yalanlar ve yalanları takip etme işi, önüne arkasına hikâyeler uydurma işi seni fazla yoruyor. Koy ver gitsin.

Kış kış cinler kış kış