şaRap kızılı

Özellikle seçilmiş de bir araya getirilmiş gibiydiler. Saçları sarı, siyah ve kırmızıydı. Dün olsa bu kadar dikkat çekmezlerdi aslında, bu hallerine de alışacaklardı yavaş yavaş. En uzun boyluları kırmızı saçlı olalı daha birkaç saat olmuştu çünkü.

İçerisi epey kalabalıktı, müziğin sesi yüksekti. Kızlar kimseye aldırmadan felekten bir gece çalacaklardı. Kimin ne düşündüğü, ne söylediği, ne söylemediği zaten çok önemli olmamıştı hayatlarında ya, o gece hiç bir şeyi, hiç kimseyi umursamıyorlardı. Önce sarı saçlı olan kaldırdı kadehini “sağlımıza” diyordu ki, durdu; “sağlıklıyken kıymetini bilmeye” dedi. Gülüşerek ve temenniyi tekrar ederek tokuşturdular kadehleri. Sonra kırmızı olan kaldırdı “bizi farklı ve özel kılan cesaretimize!”. “Bizi özel kılan cesaretimize” diye tekrarladılar hep birlikte bardaklar çınlarken. Son shotlarını yapacaklarken kadeh kaldırılması gereken tek bir şey kalmıştı. Hepsi tereddütsüz “aşka” diyecekken, siyah saçlı olan bozdu ezberlerini: “Aşk bize iyi gelmediğinde ondan uzak durabilmeye!” “İşte buna içilir” dedi arkadan tok bir ses. Bir gazetenin bir köşesinde her gün yazıyordu sesin sahibi, kızlara nazikçe gülümsedi, kızlar da kadeh kaldırarak karşılık verdiler!

“Aşk bize iyi gelmediğinde, ondan uzak durabilmeye!” Bir gün aşktan uzak durmak isteyecekleri üçünün de aklına gelmezdi. Oysa o gün en çok ihtiyaçları olan şeydi, aşktan uzak durabilmek...