Salı, Ekim 23, 2007

meRaklı mavi

Sadece cümlelerle bir insanın hayatında var olabilmek mümkün mü dersiniz?

Sesini, kokusunu duymadan, eline, tenine dokunmadan, kızmadan, kavga etmeden, birlikte gülüşmeden, 40 yıl olmasa da hatırı bir ithal kahve olsun içmeden... Sadece yazdıklarından ötürü sevebilir misiniz birini, özler misiniz onu? Hiç böyle sevdiniz mi? Hiç böyle sevildiniz mi? Böyle bir sevgi mümkün mü?

Dibi kendinden uzun not: Sadece blog olarak düşünmeyiniz lütfen, mektuplarını 4 gözle beklediğiniz ama bir türlü tanımadığınız, tanışmadığınız mektup arkadaşlarınız oldu mu sizin hiç? Hani doğan kardeş’e falan yazardık "13 yaşındayım bıkbıkbık okuluna gidiyorum, kitap okumaktan özellikle Gülten Dayıoğlu hikâyelerinden hoşlanıyorum, benimle mektuplaşmak isteyenlerin mektuplarını bekliyorum" diye ilan verirdik...
Ya da mesela bir yazara tutkuyla bağlandınız mı hiç, yazıları yayınlanacak diye gün saydınız mı mahalledeki gazetecinin önünde... Ne bileyim öyle işte...

6 akıllı çıkaramadı:

Aylin Ünlü 23 Ekim 2007 23:32  

Mektup arkadaşım çok olmuştur,hele bir tanesi ile aramızdaki mesafe yarım saat olmasına karşın,her hafta mektuplaşırdık.En sonunda tanıştık gerçi..Onun dışında tanışamadığım ama deli gibi mektup yolladığım çok kişi oldu,resim dahi gönderdim : ))) Bence dokunmadan,yanında olmadan,gözgöze bakıpta kikirdemen yine arkadaşlık kurulur,yine özlenir,değer verilir,yeter ki bunu bil..

Lyn 24 Ekim 2007 20:58  

evet. ama tabii karşıdaki kişi romantik düşüncelerin hedefi değilse.

mahallenin delisi 26 Ekim 2007 03:06  

@aylin, @lyn, işin içine aşk girmiyorsa oluyor diyorsunuz yani =) peki!

@legrottaglie;hiç tereddüt etmeden yanıtladığınıza göre sorduğum kabahat =)

teşekkür ederim hepinize!

Adsız,  26 Ekim 2007 14:56  

"Sesini, kokusunu duymadan, eline, tenine dokunmadan, kızmadan, kavga etmeden, birlikte gülüşmeden..."

evet evet bunlarsız sevebilir,sevinebilir insan. bunlardan yoksun olamayacağını düşündüğün an "bak! biz ayrı şehirlerdeyken de paylaştığımız gökyüzü kavuşturuyor bizi" denir insana.

sonraları "lyn"in dediği gibi romantik düşüncelerin hedefi olursun ve gökyüzüne bakmak yetmez,yetinmezsin. ne yazı kalır ne yazacak mektup!

mahallenin delisi 28 Ekim 2007 12:02  

@hüseyin; ne kadar güzel bir düşünceymiş "bizi altında buluştuğumuz gökyüzü birleştiriyor" düşüncesi. ben olaya bu kadar makro bakamadığım için olsa gerek, inanmıyorum birlikte gülüşmeden, kavga etmeden, kokusunu içime çekmeden bir "sevgi" yaşanabileceğine. inanmıyorDUM demek daha doğru olur aslında, bu yazıya gelen yorumlar sonrasında böyle bir "sevgi" olabileceğine ama bu çeşit bir "sevda" olamayacağına kannat getirdim.

ve tam da dediğin gibi; yazacak mektup kalmadıysa hakkaten umut yoktur artık o ilişkiden bence de...

doradoraa [at] gmail [nokta] com

ne güzel demişleR

deli saçması

  © Free Blogger Templates Blogger Theme II by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP