bitkin mavi

Off çok şükür bitti. Nasıl bir haftaydı, nasıl bir cumartesiydi. Ve nasıl da bitti gitti. Bir kez daha anlamış bulunuyorum ki hiçbir şey sonsuz değil. Her şey başlıyor ve bitiyor. Aradaki sürenin uzunluğu tamamen görece. İzafiyet teorisi herhalde bununla alakalı. Keyif alıyorsan hızla akıp geçiyor zaman ama sıkılıyorsan akmak bilmiyor. Ne olursa olsun sonunda hep bitiyor. Başlayan her şey bitiyor.

Bir ara “pazartesi de çalışıyoruz” dediler, sonra “gönüllü gelmek isteyen varsa bayramda bile gelebilir” falan dediler. Bütün amirlerime uçan tekme atacaktım ki herkese bir kutu çikolata dağıttılar. Vazgeçtim. Çikolataların Pelit’ten olması ve bana gelip “senin pazartesi çalışmana gerek yok” demeleri de bu vazgeçme kararımda etkili olmuş olabilir tabi. Hemen akabinde soluksuz çalışılan bir cumartesi dayadılar ama olsun BİTTİ!

8 gün. Pazar, pazartesi, bayram1, bayram2, bayram3, Cuma, cumartesi, pazaaarr!
9. gün hiç gelmesin. Hiç pazartesi olmasın bence. Bayramda donduralım zamanı. Hep bayram olsun. Kırmızı pabuçlarım, mavi balonum olsun. Bi’de saçlarım uzun olsun yine. Böyle lüle lüle!

Sahi, kesinlikle tahmin etmediğim şekilde olumlu tepkiler aldım olmayan saçlarıma. Herkes önce “naaptın!!??!!” diye şöyle 1-2 saniye duralıyor tabi. Ama sonra sandığımın aksine “bu ne böyle be” bakışları gözlerinden hiç geçmeden “kızım süper olmuşsun, acayip tarz olmuş” falan diye lafa giriyorlar. “ya ben bu yaz evlenmeyecek olsam hiç düşünmem yaparım”lar, “bu kadar yakışacağını bilsem bugün gider kesitririm”ler, hatta cesaretimden dolayı beni kutlayan haset dolu gözler bile gördüm bu arada. Anladım ki kafandaki saç, türban, toka vb değil, yüzündeki gülümseme, gözlerindeki enerji seni “iyi” gösteren. Sağ olsun canım teyzoşum gaz verdi bana bu konuda. Daha ben telefonda ağlak ağlak “ya iğrenç oldu, oğlan çocuklarına benziyorum böğ” derken “kuzum senin yüzün güzel bi’kere, ne kadar kötü kesilmiş olursa olsun gözlerin yeter” dedi. Gördükten sonra da önce samimi eleştirilerini yaptı ve “senin uzun zamandır ihtiyacın vardı böyle bir değişikliği bence gayet iyi olmuş” diye bağladı.
Aynadaki ben'e, duvardaki gölgeme hala alışamasam da, her sabah yüzümü yıkarken “noluyoruz lan bu adam kim” tepkili 0.45 saniyelik bir ebleklik yaşasam da eğleniyorum bu halimle. Hayatımın bu dönemi bir daha hiç geri gelmeyecek mesela. Allah korusun bu bir hastalık dolayısıyla da başıma gelmiş olabilirdi ve ben o zaman asla “aa süper olmuşsun”lara inanmazdım. Oysa bugün inanabilirim. Ve inanıyorum. Yüzümdeki gülümseme devam ettiği sürece güzel bir kadın olacağım ben, yaşım, boyum kaç olursa olsun!

(bu arada göz makyajına biraz özen gösterirsem, dünyayı yerin oynatabileceğimi de anlamış bulunuyorum, kaldıraca gerek yok ama saçlarım biraz daha uzadığında işim daha kolay olacak)


Tatil başladı yaşasın!
Alla’m sakin ve huzurlu bir 1 hafta geçireyim, test çözmeye bol bol vaktim olsun, şu Ekimi atlatalım hayırlısıyla Kasım'da yine kapına dayanacağım zihin açıklığı duaları için. Çalışma azmi ve iradesi istiyorum senden. Gerisini ben hallederim biliyorum.

Bayram geldi yaşasın!
Alla’m yağmurda kazalar olmasın insanlar bayram kutlamasında ölmesin artık bu ülkede. Sevdiğine hasret olanlar, uzak olanlar kavuşsun, yakınlar kıymet bilsin bu bayramda. Büyükler barışsın, küçükler şeker yesin bol bol. Bi’de babam inat etmesin şu fırını yapsın, biz de annemle baklava açalım yine. Hayır bak valla niyetim 40 kat baklava açan kısa saçlı, uzun tırnaklı marjinal kız olmak değil. Ne güllüoğlu ne bayramoğlu anne baklavası gibi olmuyor. Kıymeti ni anlamışken bırak tadını çıkarayım bu zevkin.

Hani şair diyor ya;
“Şu dünyadaki en mutlu kişi mutluluk verendir...”

Aha işte öyle olsa,
Hayat bayram olsa…